تأملی بر شرکت تعاونی های توسعه و عمران شهرستانی

تأسیس تعاونی های توسعه و عمران شهرستانی، اقدامی نهضت گونه در جهت پیشرفت و آبادانی شهرستان ها، یک ضرورت می باشد که ضمن سالم سازی محیط های اداری از حیث رانت بازی و دیگر خطاها و تخلفات، مردم را نسبت به آینده امیدوار می سازد.

طرحی که اشتغال زایی، افزایش سرمایه و درآمد مردم، تسریع در رشد و توسعه تمامی شهرها، هدایت منابع مردمی به طرح های اشتغال زا، بستر سازی برای ورود کلیه افرادی که به نوعی با مجموعه شهرستان وابستگی دارند به فعالیت های اقتصادی و کمک به خودکفایی و تقویت بنیه اقتصادی شهرها را در پی خواهد داشت.

تجربه جهانی نشان داده دولتهایی که تلاش بر طراحی، نظارت و اجرا در همه حوزه ها داشته اند، نتوانستند به شعارهایی که با هدف توسعه همه جانبه داده اند عمل نمایند؛ لذا این نیاز احساس شده که از توان مردمی برای توسعه در تمامی عرصه ها استفاده شود و دولت صرفا نقش نظارتی و جلوگیرانه از تبعیضات و یا ویژه خواری ها داشته باشد.

حسب ماده یک قانون تأسیس شرکت های تعاونی توسعه و عمران شهرستانی مصوب مورخ ۱۳۸۹/۰۹/۲۸ مجلس شورای اسلامی، به منظور تسریع در رشد و توسعه شهرستان ها، هدایت منابع مردمی به بخش های تولیدی، بسترسازی برای ورود بخش های تعاونی و خصوصی به فعالیت های اقتصادی و انجام طرح هایی که به دلیل رانتیزه شدن (مورد سوء استفاده افراد خاص قرار گرفتن با هدف کسب سود صرفاً فردی) آن، امکان واگذاری به بخش خصوصی وجود ندارد، شرکت هایی با عنوان شرکت های تعاونی توسعه و عمران شهرستانی تشکیل می گردد.